17. Ceza Dairesi 2019/9718 E. , 2019/11114 K.
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Hırsızlık suçundan sanık ...'nın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1, 143/1 ve 35/2. maddeleri gereğince 7 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresi belirlenmesine dair Pendik 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/02/2012 tarih, 2010/906 Esas ve 2012/82 sayılı kararının 13/03/2012 tarihinde kesinleşmesini müteakip, denetim süresi içerisinde 13/12/2012 tarihinde işlediği kasıtlı bir suç işlemesi nedeni ile yeniden yapılan yargılama neticesinde 5237 sayılı Kanun'un 141/1, 143/1 ve 35/2. maddeleri gereğince 7 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/09/2014 tarih, 2014/246 Esas ve 2014/555 sayılı kararının, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19/10/2017 tarih, 2016/4270 Esas ve 2017/11014 Karar sayılı ilamı ile onanması sonucu kesinleşmesini müteakip, Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde hırsızlık suçunun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle yeniden değerlendirme yapılması talebinin reddine dair İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/11/2017 tarih, 2014/246 Esas ve 2014/555 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın kabulü ile anılan kararın uzlaştırma işlemlerinin yapılabilmesi maksadıyla kaldırılmasına ilişkin mercii İstanbul Anadolu 13. Ağır Ceza Mahkemesinin 23/07/2018 tarihli ve 2018/181 değişik iş sayılı kararı ile anılan karar sonrasında, taraflar arasında uzlaştırmanın sağlanamaması nedeni ile sanık hakkındaki hükmün aynen infazına dair İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/01/2019 tarihli ve 2014/246 esas, 2014/555 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın kabulüne ilişkin mercii İstanbul Anadolu 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 28/02/2019 tarihli ve 2019/255 değişik iş sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 14/05/2019 tarihli ve 94660652-105-34-4757-2019-KYB sayılı “Kanun Yararına Bozma” talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başavcılığının 24/05/2019 tarihli ve 2019/55592 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının istem yazısında;
“Dosya kapsamına göre, sanık hakkında İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/09/2014 tarih, 2014/246 Esas ve 2014/555 sayılı kararı ile verilen mahkumiyet hükmünün Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19/10/2017 tarihli ilamı ile “Sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nin 142/1-e. maddesine uyduğu gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.” şeklindeki gerekçe ile eleştirilerek hükmün onandığı anlaşılmakla, sanığın eylemine ilişkin suç vasfında yanılmanın sonraki hukuksal değerlendirmelerde kazanılmış hak sağlamayacağı ve sanığın eyleminin 5237 sayılı Kanun'un 141. maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğundan bahisle uzlaştırma işlemlerinin yapılamayacağı gözetilmeksizin, İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/11/2017 tarih, 2014/246 Esas ve 2014/555 sayılı ek kararı ile İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/01/2019 tarih, 2014/246 Esas ve 2014/555 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazların reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal değerlendirme:
Yargıtay Ceza Daireleri arasındaki iş bölümü, Yargıtay Kanunu'nun 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararlarına göre belirlenmektedir.
Yargıtay Kanunu'nun, Yargıtay Ceza Daireleri arasındaki iş bölümünü düzenleyen 14. maddesi;
“...a) (Değişik: 18/6/2014-6545/31 md.) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.
c) Temyiz davasına bakmakla görevli olan daire, Yargıtay'ın ilk derece mahkemesi olarak bakmakla görevli olduğu davalar ile olağanüstü kanun yollarına ilişkin davalara bakmakla da görevlidir.
d) Hüküm veren dairenin, Ceza Genel Kurulu kararına uymayarak kendi kararında direnmesi hâlinde Ceza Genel Kurulunca verilecek ikinci karar kesin olup, ilgili dairece uyulması zorunludur.
e) İşbölümünde ceza dairelerinden herhangi birinin görevinde olduğu belirlenmemiş davalara bakmak üzere bir daire görevlendirilir.
f) (Ek: 2/1/2017-KHK-680/3 md.; Aynen kabul: 1/2/2018-7072/2 md.) Yargıtayın ilk derece mahkemesi olarak bakmakla görevli olduğu davalarda, iş yoğunluğunun zorunlu kılması halinde Birinci Başkanlık Kurulu bir veya birden fazla daireyi sadece bu işlere bakmak amacıyla görevlendirebilir. Bu durumda, görevlendirilen dairenin bakmakta olduğu işler, bir sonraki takvim yılı beklenmeksizin Birinci Başkanlık Kurulu tarafından başka dairelere verilebilir.
Dairelerden birinin yıl içinde gelen işleri normal çalışma ile karşılanamayacak oranda artmış ve daireler arasında iş bakımından bir dengesizlik meydana gelmiş ise takvim yılı başında birinci fıkrada belirlenen usule göre bir kısım işler başka daireye verilebilir.
Bu madde uyarınca alınan kararlar Resmî Gazete'de yayımlanır ve yayımı izleyen ay başından itibaren uygulanır.” şeklinde düzenlenmiştir.
Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 30.01.2019 tarihli ve 1 sayılı kararının, “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü” başlığı altında düzenlenen ortak hükümleri ise;
“1) Bu iş bölümü, Resmî Gazete’de yayımlanmasını izleyen ay başından itibaren yürürlüğe girer.
2) Bu iş bölümündeki düzenlemeler, yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere tebliğnamesi bu tarihten sonra tanzim olunan işler için geçerli olup, temyiz incelemesi bu iş bölümüne göre görevli bulunan ceza dairesi tarafından yapılır.
3) İş bölümünün yürürlüğe girdiği tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler, iş bölümündeki düzenlemeler esas alınarak görevli ceza dairesine gönderilir.
4) Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır. İşin birden fazla dairece temyiz incelemesinin yapıldığı hallerde ise temyiz incelemesi, işi daire dışına en son gönderen dairece yapılır.
5) Daha önce başka dairelerde görülmekte olup da dairesi değiştirilen dava dosyaları tekrar Yargıtaya gelmesi halinde mevcut hâlleriyle ilgili daireye/dairelere gönderilir ve bu dairece sonuçlandırılır. Bu iş bölümünün yürürlüğe girmesinden önce Yargıtay incelemesinden geçmiş ya da geri çevirme kararına konu olan dosyaların, tekrar Yargıtay’a gelmesi halinde ya da olağanüstü yasa yollarından kaynaklanan taleplerde inceleme bu iş bölümüne göre görevli daire/daireler tarafından yapılır.
6) Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkûmiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkûmiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise iddianame, varsa görevsizlik kararı ya da diğer dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.
7) Temyiz incelemesine konu olan suçların ceza miktarlarında sonradan değişiklik olması halinde tebliğname tarihindeki suçun temel şekline göre ceza miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenir.
8) Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli dairece yapılır. Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır, üst sınırların eşit olması halinde ise alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu kabul edilir. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınır. Suçların alt ve üst sınırlarının aynı olması durumunda ise temyiz incelemesi, tebliğnamenin düzenlendiği daire tarafından sonuçlandırılır. Ancak temyiz incelemesine konu ve ceza miktarları eşit olan suçlardan birisi Özel Ceza Kanununda, diğeri TCK'da düzenlenen suç ise temyiz incelemesi Özel Ceza Kanunu'ndaki suça bakmakla görevli daire tarafından yapılır. Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri ile yalnızca sanık lehine vekalet ücreti hükmedilmesi istemine yönelik temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz. Çeşitli suçlara ait davalarda, itirazı kabil kararlar nazara alınmadan, suçların en Yargıtay Başkanlar Kurulunun 30/01/2019 tarih ve 1 sayılı kararı 33/44 ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir. İtiraz yoluna tabi olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve benzeri kararların mercide yanılma suretiyle ya da sehven temyizi halinde inceleme, bu suçlara bakmakla görevli dairece yapılır. Ancak aynı dosyada itiraz yoluna tabi olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve benzeri kararlar, diğer suçlarla birlikte temyiz edilmiş olsa bile görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz.
9) Tek başına temyiz edilen müsadere veya diğer güvenlik tedbirlerine ilişkin kararların incelemesi, söz konusu kararın ilgili olduğu suçu incelemekle görevli dairece yapılır.
10) 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu'nda düzenlenip yaptırım bakımından Türk Ceza Kanunu'na atıf yapılan suçlara ilişkin olağan ve olağanüstü yasayolu incelemesi; 1632 sayılı Kanun'da yer alan ağırlatıcı veya hafifletici nedenler gözetilmeksizin atıf yapılan suça ilişkin temyiz davasına bakmakla görevli olan dairece, yaptırımı müstakilen 1632 sayılı Kanun'da düzenlenen suçlara ilişkin ise Yargıtay 19. Ceza Dairesince yapılır.
11) İş bölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere açılmış olan ve Yargıtay 16. Ceza Dairesince ilk derece mahkemesi sıfatıyla bakılan dava dosyalarına ilişkin inceleme anılan Dairece yapılır, iş bölümü uyarınca Yargıtay 9. Ceza Dairesine dosya devredilemez.
12) 02.12.2016 tarihli ve 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 36. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nin 307. maddesinin üçüncü fıkrasının ikinci cümlesi ile aynı Kanun'un 38. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 10. madde uyarınca, kararına direnilen Dairece, Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilen dosyalara ilişkin olarak Genel Kurulca yapılan inceleme sonucunda, verilen kararın niteliği gereği dosyanın Yargıtay Ceza Dairesine gönderilmesinin gerektiği hallerde, dosya anılan maddeler uyarınca direnme kararını inceleyip kısmen veya tamamen yerinde görmeyen daire tarafından sonuçlandırılır.
13) Bütün devir ve tevzi işlemleri UYAP sistemi üzerinden otomatik olarak sırasıyla gerçekleştirilir.” şeklinde düzenlenmiştir.
İnceleme konusu somut olayda:
Sanık ...’nın hakkında açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanarak 5237 sayılı Kanun'un 141/1, 143/1 ve 35/2. maddeleri gereğince, 7 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/09/2014 tarih, 2014/246 Esas ve 2014/555 Karar sayılı kararının, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19/10/2017 tarihli ve 2016/4270 Esas, 2017/11014 Karar sayılı ilamı ile onanması sonucu kesinleşmesini müteakip, Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde hırsızlık suçunun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle yeniden değerlendirme yapılması talebinde bulunulduğu, bu talebin İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/11/2017 tarihli ve 2014/246 Esas, 2014/555 Karar sayılı ek kararı ile reddine karar verildiği, bu karara karşı itiraz edildiği, İstanbul Anadolu 13. Ağır Ceza Mahkemesinin 23/07/2018 tarihli ve 2018/181 Değişik İş sayılı kararı ile itirazın kabul edildiği, akabinde taraflar arasında uzlaşmanın sağlanamadığı ve bu nedenle İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/01/2019 tarih, 2014/246 Esas ve 2014/555 Karar sayılı ek kararı ile hükmün aynen infazına karar verildiği, anılan ek karara itiraz edildiği, bu itirazın İstanbul Anadolu 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 28/02/2019 tarihli ve 2019/255 değişik iş sayılı kararı ile kabulüne karar verildiği anlaşılmakla;
Anılan dosyanın daha önce Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19/10/2017 tarihli, 2016/4270 Esas ve 2017/11014 Karar sayılı kararı ile incelenip karara bağlandığı, “Temyiz davasına bakmakla görevli olan daire, Yargıtayın ilk derece mahkemesi olarak bakmakla görevli olduğu davalar ile olağanüstü kanun yollarına ilişkin davalara bakmakla da görevlidir.” şeklinde düzenlenen Yargıtay Kanunu'nun 14. maddesinin Ceza Dairelerinin iş bölümüne ilişkin (c) bendi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 30.01.2019 tarihli ve 1 sayılı kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü” başlığı altında düzenlenen ortak hükümlerinin “Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır. İşin birden fazla dairece temyiz incelemesinin yapıldığı hallerde ise temyiz incelemesi, işi daire dışına en son gönderen dairece yapılır.” şeklindeki 4. maddesi ile “Daha önce başka dairelerde görülmekte olup da dairesi değiştirilen dava dosyaları tekrar Yargıtaya gelmesi halinde mevcut hâlleriyle ilgili daireye/dairelere gönderilir ve bu dairece sonuçlandırılır. Bu iş bölümünün yürürlüğe girmesinden önce Yargıtay incelemesinden geçmiş ya da geri çevirme kararına konu olan dosyaların, tekrar Yargıtaya gelmesi halinde ya da olağanüstü yasa yollarından kaynaklanan taleplerde inceleme bu iş bölümüne göre görevli daire/daireler tarafından yapılır.” şeklindeki maddesi uyarınca, dosyayı neticelendirme görevinin Yargıtay Yüksek 13. Ceza Dairesine ait olduğu değerlendirilmiştir.
SONUÇ VE KARAR:
Yargıtay Kanunu'nun 14. maddesi ile Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 30.01.2019 tarihli ve 1 sayılı kararına göre, incelemenin daha önce Yüksek Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19/10/2017 tarihli, 2016/4270 Esas ve 2017/11014 Karar sayılı kararı ile yapılıp ve dosyanın incelemeyi yapan dairece neticelendirilmesi gerektiği gözetilerek, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili daireye GÖNDERİLMESİNE, 24/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
