1. Ceza Dairesi 2019/3619 E. , 2021/11588 K.
(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)
Silahlı terör örgütüne yardım etme suçundan Niğde 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 03/04/2018 tarihli ve 2017/10 esas, 2018/241 sayılı kararı ile 1 yıl 13 ay hapis cezasına hükümlü ...'ın bu cezasının infazı sırasında, denetimli serbestlik hükümlerinden yararlanma talebinin reddine dair Niğde İnfaz Hakimliğinin 24/01/2019 tarihli ve 2019/206 esas, 2019/201 sayılı kararına yönelik itirazın kabulü ile anılan kararın kaldırılmasına, hükümlünün cezasının koşullu salıverme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına ilişkin Niğde 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 06/02/2019 tarihli ve 2019/136 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Niğde 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 03/04/2018 tarihli ve 2017/10 esas, 2018/241 sayılı kararı ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 314/2, 220/7, 62/1 ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun 5/1. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılan terör suçlusu hükümlünün anılan cezasının infazı kapsamında ceza infaz kurumuna 26/11/2018 tarihinde girdiği ve bu kapsamda koşullu salıverilme tarihinin de 09/11/2019 olarak tespit edildiği,
5275 sayılı Ceza Ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 105/A maddesinde '(1) Hükümlülerin dış dünyaya uyumlarını sağlamak, aileleriyle bağlarını sürdürmelerini ve güçlendirmelerini temin etmek amacıyla; a) Açık ceza infaz kurumunda cezasının son altı ayını kesintisiz olarak geçiren, b) Çocuk eğitimevinde toplam cezasının beşte birini tamamlayan, koşullu salıverilmesine bir yıl veya daha az süre kalan iyi hâlli hükümlülerin talebi hâlinde, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, ceza infaz kurumu idaresince hükümlü hakkında hazırlanan değerlendirme raporu dikkate alınarak, infaz hâkimi tarafından karar verilebilir. (2) Açık ceza infaz kurumuna ayrılma şartları oluşmasına karşın, iradesi dışındaki bir nedenle açık ceza infaz kurumuna ayrılamayan veya bu nedenle kapalı ceza infaz kurumuna geri gönderilen iyi hâlli hükümlüler, açık ceza infaz kurumuna ayrılma şartlarının oluşmasından itibaren en az altı aylık sürenin geçmiş olması durumunda, diğer şartları da taşımaları hâlinde, birinci fıkrada düzenlenen infaz usulünden yararlanabilirler....',
6291 sayılı Kanun'un 2. maddesi ile 5275 sayılı Kanun'a eklenen geçici 3/1-2. maddesinde '(1) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla koşullu
salıverilmelerine bir yıldan az süre kalan; a) Açık ceza infaz kurumunda bulunan, b) Kapalı ceza infaz kurumunda bulunup da açık ceza infaz kurumuna ayrılma şartlarını taşıyan, iyi hâlli hükümlülerin talepleri hâlinde, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına karar verilebilir. (2) Koşullu salıverilmelerine bir yıl kala açık ceza infaz kurumuna ayrılma hakkını kazanan hükümlüler, bu infaz usulünden en fazla altı ay süreyle yararlanırlar.' ile 6655 sayılı Kanun'un 5. maddesi ile değişik 6411 sayılı Kanun'un 13. maddesi ile 5275 sayılı Kanun'a eklenen geçici 4. maddesinde yer alan '(1) Bu Kanunun 105/A maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ve ikinci fıkrasında belirtilen altı aylık süre şartı ile birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen cezanın belirli bir süre infaz edilmesine ilişkin şart 31/12/2020 tarihine kadar uygulanmaz'
Açık Ceza İnfaz Kurumuna Ayrılma Yönetmeliğinin 6/2-ç maddesinde 'Terör ve örgütlü suçlardan hükümlü olup, mensup oldukları örgütten ayrıldıkları idare ve gözlem kurulu kararıyla tespit edilenlerin koşullu salıverilme tarihine bir yıldan az süre kalması şartı aranır.' şeklindeki düzenlemeler bir bütün halinde değerlendirildiğinde,
6291 sayılı Kanun'un 2. maddesi ile 5275 sayılı Kanun'a eklenen geçici 3/2. maddesinde yer alan hükmün, yürürlük tarihi olan 11/04/2012 tarihi itibariyle anılan madde ile getirilen düzenlemeden istifade edebilecek olan hükümlülerin durumunu belirlediğinden olayda uygulama olanağı bulunmadığı, ancak belirtilen yasal düzenlemeden sonra yürürlüğe giren 6655 sayılı Kanun'un 5. maddesi ile değişik 6411 sayılı Kanun'un 13. maddesi ile 5275 sayılı Kanun'a eklenen geçici 4. maddesi gereğince, 5275 sayılı Kanun'un 105/A-1-a ve 105/A-2 madde ve bentlerinde yer alan 6 aylık süre şartının 31/12/2020 tarihine kadar uygulanmayacak olması ve hükümlünün de bu düzenlemeden istifade ettiği anlaşılmakla birlikte, hükümlü hakkında her ne kadar Niğde Açık Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü Disiplin Kurulu Başkanlığından mensup olduğu örgütten ayrıldığına dair bir karar alınmamış ise de,
Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 29/04/2019 tarihli ve 2018/5550 esas, 2019/2373 karar sayılı ilamında belirtildiği üzere, denetimli serbestlikten yararlanmaya yönelik talebin reddine ilişkin İnfaz Hakimliği kararının kaldırılmasına yönelik mercii kararı yerinde ise de; Açık Ceza İnfaz Kurumuna Ayrılma Yönetmeliğinin 6/2-ç maddesinde öngörülen şekilde hükümlünün mensup olduğu örgütten ayrılıp ayrılmadığına ilişkin usulüne uygun bir rapor düzenlenmeden denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle cezanın infazına karar verilemeyeceği, bu nedenle bu hususta usulüne uygun bir rapor tanzim edildikten sonra hukuki durumun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gerekçesiyle infaz hakimliği kararının kaldırılmasına karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, yazılı şekilde ayrıca cezanın denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 24/09/2019 gün ve 94660652-105-51-2925-2019-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hükümlü ...’ın, Niğde 2.Ağır Ceza Mahkemesinin 03.04.2018 tarihli ve 2017/10 esas, 2018/241 karar sayılı kararıyla terör örgütüne bilirek ve isteyerek yardım etmek suçundan TCK'nin 314/2, 220/7, 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 5, TCK’nın 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verildiği, bu mahkumiyet kararına karşı hükümlü vekilinin yaptığı istinaf başvurusunun ... Bölge Adliye Mahkemesi 2.Ceza Dairesinin 01.10.2018 tarihli ve 2018/1255 esas, 2018/1694 karar sayılı kararı ile esastan reddine karar verildiği ve mahkumiyet kararının kesinleştiği,
Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 26.11.2018 tarihli müddetnameye göre koşullu salıverilme tarihinin 09.11.2019, bihakkın tahliye tarihinin ise 16.05.2020 olarak belirlendiği, 26.11.2018 tarihinde kapalı ceza infaz kurumunda cezasının infazına başlandığı,
Niğde E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 31.12.2018 tarihli ve 2018/5234 sayılı terör örgütünden ayrılması konusunda samimiyetinin tasdiki kararında iyi halli hükümlü olduğu, işlediği suçtan dolayı pişman olduğu, koşullu salıverilmesine bir yıldan az süre kaldığı, bakiye cezasının açık ceza infaz kurumunda infazının uygun olacağına karar verildiği ve gerekli onay işleminden sonra hükümlünün açık ceza infaz kurumuna alındığı,
Açık ceza infaz kurumunda bulunan hükümlünün 16.01.2019 tarihli dilekçeyle hakkında denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesini istediği,
Niğde Açık Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 16.01.2019 tarihli ve 2019/138 sayılı kararı ile hükümlünün koşullu salıverilmesine bir yıl kala açık ceza infaz kurumuna ayrılması nedeniyle 5275 sayılı Kanunun geçici 3/2. maddesi uyarınca denetimli serbestlikten en fazla 6 ay yararlanabileceğinden ve tespit edilen koşullu salıverilme tarihine göre 09.05.2019 tarihinde ancak yararlanma hakkını kazanabileceğinden bahisle talebinin reddine karar verildiği,
Hükümlü vekilinin bu karara karşı infaz hakimliğine şikayette bulunduğu,
Niğde İnfaz Hakimliğinin 24.01.2019 tarihli ve 2019/206 esas, 2019/201 karar sayılı kararı ile şikayetin reddine karar verildiği, hükümlü vekilinin bu karara karşı Ağır Ceza Mahkemesine itiraz ettiği, İtiraz mercii olan Niğde Ağır Ceza Mahkemesinin 06.02.2019 tarihli ve 2019/136 değişik iş sayılı kararı ile itirazın kabulüne Niğde İnfaz Hakimliğinin 24.01.2019 tarihli ve 2019/206 esas, 2019/201 karar sayılı kararının kaldırılmasına, hükümlünün denetimli serbestlikten yararlandırılmasına karar verildiği anlaşılmıştır.
6291 sayılı Kanun ile 5275 sayılı Kanuna eklenen 105/A maddesi, hükümlülerin dış dünyaya uyumlarını sağlamak, aileleriyle bağlarını sürdürmelerini ve güçlendirmelerini temin etmek amacıyla koşullu salıverilme tarihine bir yıl veya daha az süre kalan iyi hâlli hükümlülerin talebi halinde, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, ceza infaz kurumu idaresince hükümlü hakkında hazırlanan değerlendirme raporu dikkate alınarak, infaz hâkimi tarafından karar verilebileceğini hükme bağlamaktadır.
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 105/A maddesine göre; denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezanın infazı için hükümlünün cezasının son altı ayını kesintisiz olarak açık ceza infaz kurumunda geçirmesi, yada Açık Ceza İnfaz Kurumuna ayrılma şartları oluşmasına rağmen iradesi dışındaki nedenlerle açık ceza infaz kurumuna ayrılamaması veya bu nedenle kapalı ceza infaz kurumuna geri gönderilmesi, açık ceza infaz kurumuna ayrılma şartlarının oluşmasından itibaren en az altı aylık sürenin geçmiş olması,
Çocuk Eğitim Evinde bulunan hükümlülerin toplam cezalarının 1/5'ini tamamlaması,
Koşullu salıverilmesine bir yıl veya daha az süre kalması, 15/08/2016 tarihli 671 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 32. maddesiyle 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanuna eklenen 09.11.2016 tarihli 6757 sayılı Kanunla değiştirilerek kabul edilen geçici 6. maddesine göre; 01/07/2016 tarihine kadar işlenen suçlar bakımından; 26/09/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun kasten öldürme suçları (madde 81, 82), üstsoya, altsoya, eşe veya kardeşe ya da beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye karşı işlenen kasten yaralama ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçları, cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar (madde 102, 103, 104, 105), özel hayata ve hayatın gizli alanına karşı suçlar (madde 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138), uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçu (madde 188) ve İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü, Beşinci, Altıncı ve Yedinci Bölümünde tanımlanan suçlar ile 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamına giren suçlar hariç olmak üzere diğer suçlardan hükümlüler yönünden koşullu salıverilmelerine iki yıl ya da daha az bir sürenin kalması,
İyi halli hükümlü olması,
Hükümlünün denetimli serbestlik tedbiri uygulanması yönünde talebinin bulunması, halinde, hükümlünün cezasının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, ceza infaz kurumu idaresince hükümlü hakkında hazırlanan değerlendirme raporu dikkate alınarak infaz hakimi tarafından karar verilebilir.
Ancak, 6655 sayılı Kanunun 5. maddesi ile değişik 24.01.2013 tarihli ve 6411 sayılı Kanun ile 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanuna eklenen geçici 4. maddesine göre, 105/A maddesinde öngörülen altı aylık süre şartı ile Çocuk Eğitim Evinde bulunan hükümlülerin cezalarının belirli bir süre infaz edilmesine ilişkin şart 31.12.2020 tarihine kadar aranmayacağı yönündeki düzenleme karşısında İnfaz Hakimliğince, açık ceza infaz kurumuna ayrılan yada ayrılma hakkı bulunduğu halde iradesi dışındaki bir nedenle açık ceza infaz kurumuna ayrılamayan hükümlüler hakkında maddede öngörülen diğer koşulların gerçekleşmesi durumunda denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle cezanın infazına karar verilebilecektir.
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 105/A maddesine göre denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezanın infazına karar verilebilmesinin ön şartının çocuk eğitim evinde bulunan hükümlüler dışındaki hükümlüler açısından açık ceza infaz kurumuna ayrılma yada ayrılma hakkının bulunması olarak öngörülmesi nedeniyle açık ceza infaz kurumuna ayrılma ile ilgili düzenlemelerinde her olayda değerlendirilmesinde zorunluluk bulunmaktadır.
02.09.2012 tarihli 28399 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Açık Ceza İnfaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliği ile yine bu yönetmelikte değişiklik yapan 22.08.2015 tarihli ve 29453 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan hükümler birlikte değerlendirildiğinde;
Açık cezaevine doğrudan alınacak hükümlüler, yönetmeliğin 5. maddesinde sayılmış olup 'terör suçları ve örgüt faaliyeti kapsamında' işlenen suçlar hariç tutulmuştur.
Kapalı kurumdan açık kuruma ayrılabilecek olan hükümlüler yönetmeliğin 6.maddesinde gösterilmiştir. Terör suçlularının bu haktan yararlanabilmesi için haklarında 4959 sayılı Topluma Kazandırma Kanununun, 4422 sayılı Kanun'un 14. maddesinin veya 5237 sayılı TCK'nin 221. maddesinin uygulanmış olması yada terör veya örgütlü suçtan mahkum olanların mensup oldukları örgütten ayrıldıkları idare ve gözlem kurulu kararı ile tespit edilmiş olması gerekmektedir.
Yönetmeliğin 8. maddesine göre, yönetmeliğin 6/2-c ve ç bendi dışında kalan terör ve örgütlü suçlardan mahkum olanlar açık kuruma ayrılamayacaktır.
Görüldüğü üzere terör ve örgütlü suçlardan mahkum olan kişilerin yönetmelikteki yukarıdaki istisnalar dışında açık ceza infaz kurumuna ayrılma imkanı bulunmamaktadır.
Bu açıklamalara göre somut olay değerlendirildiğinde; hükümlünün infaza konu cezasının terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etmek suçuna ilişkin olup, Terörle Mücadele Kanunun 3. maddesine göre terör suçlusu olan hükümlünün, Niğde E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 31.12.2018 tarihli ve 2018/5234 sayılı terör örgütünden ayrılması konusunda samimiyetinin tasdiki kararı sonrası açık ceza infaz kurumuna ayrılmasına karar verildiği anlaşılmakla, açık ceza infaz kurumunda bulunan hükümlünün koşullu salıverilme tarihinin 09.11.2019, hakkında denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına ilişkin son talep tarihinin ise 16.01.2019 olduğu anlaşılmakla; hükümlünün talep tarihi itibariyle denetimli serbestlik tedbirinden de yararlanma imkanının bulunduğu anlaşılmakla; Niğde 1.Ağır Ceza Mahkemesinin 06.02.2019 tarihli ve 2019/136 değişik iş sayılı kararında usul ve kanuna aykırılık görülmediğinden, bu karara yönelik CMK’nin 309. maddesi uyarınca yapılan ve haklı sebeplere dayanmayan kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, dosyanın mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30/06/2021gününde oy birliğiyle karar verildi.
